Analiza zagrożeń i strategie zapobiegania wypadkom w tunelach kolejowych, cz. 2

Wyzwania i zagrożenia

Analizując bezpieczeństwo poszczególnych elementów infrastruktury kolejowej, warto bliżej przyjrzeć się roli, jaką odgrywają one w przypadku zaistnienia najgorszego możliwego do przewidzenia scenariusza wydarzeń.

W przypadku tunelu kolejowego trudno wyobrazić sobie splot wydarzeń gorszy niż zatrzymanie pociągu z dala od wjazdu do tunelu połączone z kolizją, pożarem lub wyciekiem substancji niebezpiecznych. W takiej sytuacji powstałyby dwie grupy problemów do rozwiązania.

Pierwsza grupa to problemy doraźne, związane z ewakuacją ludzi z obszaru katastrofy, gaszeniem pożaru, usuwaniem skutków emisji trujących i niebezpiecznych gazów. Druga grupa to problemy długoterminowe, związane z przywróceniem ruchu w tunelu i odtworzeniem infrastruktury zniszczonej w wyniku wypadku. Tutaj trzeba wymienić usunięcie wraków, ewentualnie ładunku, a także przywrócenie funkcjonowania systemów bezpieczeństwa.

Niezbędne minimum zabezpieczeń wynika z samej konstrukcji tunelu, który – w przypadku dłuższych obiektów – niemal zawsze jest wykonywany w postaci dwóch równoległych korytarzy, połączonych przejściami umożliwiającymi ewakuację i jednocześnie zabezpieczonymi tak, aby nie było możliwe przeniesienie trujących substancji pomiędzy nimi (ani tym bardziej rozprzestrzenianie się pożaru). Układ ten uzupełniają szyby ewakuacyjne i dostępowe, dzięki którym można szybciej dotrzeć do miejsc położonych z dala od wlotu do tunelu.