Analiza zagrożeń i strategie zapobiegania wypadkom w tunelach kolejowych, cz. 1
Budowa tunelu to inwestycja długoterminowa. Przyglądając się historii tego typu obiektów, można zaryzykować stwierdzenie, że tunele wybudowane w XX wieku i później prawdopodobnie pozostaną w użyciu jeszcze przez ponad sto lat. W tym czasie będą wielokrotnie konserwowane, remontowane i przebudowywane.
W niektórych przypadkach zjawiska geologiczne mogą wymusić znaczne prace, mające na celu przywrócenie tunelu do eksploatacji. Nie można wykluczyć również, że w niektórych przypadkach natura wygra z techniką i tunel trzeba będzie ostatecznie wyłączyć z eksploatacji.
Środki finansowe na utrzymanie i modyfikację tuneli mogą pochodzić ze środków publicznych, ale zasadnicza część wydatków obciąża operatora tunelu, który zarabia na opłatach za przejazd. W jego interesie leży więc zapewnienie jak największej przepustowości tunelu. Można to osiągnąć, zwiększając maksymalną dopuszczalną prędkość pociągów. To jednak wymaga perfekcyjnego utrzymania torów, urządzeń sterowania ruchem kolejowym, urządzeń łączności, pozycjonowania itp. Rentowność nie może konkurować z bezpieczeństwem.
Piotr Kołaczek
