Kompatybilność elektromagnetyczna. Wyzwania w zakresie bezpieczeństwa (Cz. 1)
Urządzenia zasilane prądem elektrycznym są stałym elementem środowiska kształtowanego przez ludzi. Żyjemy zanurzeni w polu elektromagnetycznym, które tylko częściowo pochodzi od zjawisk naturalnych.
Zapraszamy do przeczytania pierwszego artykułu z cyklu o kompatybilności elektromagnetycznej, autorstwa Piotra Kołaczka. Całość, jak zawsze, dostępna na: „KZA Express” 02(20).
Większość źródeł pola elektromagnetycznego, z którymi mamy do czynienia, to: urządzenia i maszyny przemysłowe, środki transportu, nadajniki pracujące w zakresie częstotliwości radiowych i urządzenia użytku codziennego. Wszystkie występują w podwójnej roli: źródła pola i obwodu poddanego działaniu pola zewnętrznego. Warunkiem koegzystencji we wspólnym środowisku jest zapewnienie kompatybilności elektromagnetycznej.
Kompatybilność elektromagnetyczna oznacza zdolność urządzenia lub systemu do pracy w środowisku elektromagnetycznym. Pojęcie to odnosi się do wszystkich urządzeń elektrycznych, elektromechanicznych i elektronicznych. Zawsze uwzględnia dwa aspekty: odporność urządzenia lub systemu na zakłócenia pochodzące z zewnątrz (ze środowiska) oraz redukcję emisji zakłóceń, które mogłyby wpływać na pracę innych urządzeń lub systemów.
Wzajemny wpływ urządzeń zasilanych prądem elektrycznym oraz wykorzystujących przepływ prądu do przesyłania sygnałów jest przedmiotem badań od ponad stu lat. Szczególne znaczenie zyskały one wtedy, gdy urządzenia elektroniczne zaczęły być powszechnie dostępne, a jednocześnie wzrastał ich wpływ na życie ludzi. Jedno niewłaściwie zaprojektowane, niedbale wykonane albo uszkodzone urządzenie może zakłócać pracę wielu innych urządzeń w miejscu, w którym jest zainstalowane, albo w pobliżu trasy, którą się porusza. Dobrze znanym przypadkiem jest wpływ zakłóceń pochodzących od układów zapłonowych silników spalinowych pojazdów na jakość odbioru sygnału radiowego.
Więcej na: „KZA Express” 02(20).
