stan zdrowia podróżnych, natomiast mogą
poprawić poziom bezpieczeństwa, dbając
o czystość na peronach, w poczekalniach,
toaletach.
Bezpieczeństwo epidemiologiczne na po-
ziomie dworca to szybka neutralizacja śla-
dów krwi i płynów ustrojowych, dbałość
o czystość i wydajność systemów wenty-
lacyjnych i klimatyzacyjnych, wyposażenie
pracownikówwpodstawowe środki ochrony,
(jednorazowe rękawice).
MONITORING
Podstawowe, najbardziej uniwersalne i chyba
najważniejsze z narzędzi, zapewniających
bezpieczeństwo. Na co dzień jest kojarzo-
ny z wykrywaniem i rejestrowaniem prze-
stępstw w rodzaju kradzieży czy pobić, ale
w praktyce ma o wiele więcej zastosowań.
Dzięki obserwacji peronówmożna wcześnie
rozpoznać i zneutralizować wiele zagrożeń:
osoby przygotowujące się do próby samo-
bójczej, porzucony bagaż i podejrzane przed-
mioty, w których mogą być ukryte materiały
wybuchowe.
Producenci systemów monitoringu oferują
urządzenia o różnymstopniu skomplikowania.
Od prostych kamer, pracujących w zakresie
światławidzialnego, powyrafinowane: moco-
wane na głowicach obrotowych, wyposażone
w oświetlacze i obiektywy o zmiennej ogni-
skowej. O skuteczności monitoringu decyduje
centrala. Po pierwsze: poziom wyszkolenia
i predyspozycje operatorówmonitoringu, po
drugie, sposób prezentacji informacji i rozwią-
zania wspomagające pracę ludzi.
Stałe nadzorowanie rozległego terenu du-
żego dworca oznacza konieczność śledze-
nia obrazu z kilkudziesięciu i więcej kamer,
co wymaga nadzwyczajnej koncentracji
i podzielności uwagi. Nowoczesne syste-
my komputerowe, wspomagające pracę
operatorów, uwalniają ich od obowiązku
obserwowania wszystkiego.Wprostszej wer-
sji sygnalizują operatorowi, które kamery
wykryły ruch i pokazują obraz tylko z nich.
W wersji bardziej skomplikowanej potrafią
„rozpoznać”potencjalnie niebezpieczne za-
chowania (bójkę, niebezpieczne narzędzie)
albo zmianę w otoczeniu (pozostawiony na
dłuższy czas bagaż).
Monitoring to również nadzorowanie czuj-
ników pożaru i innych zabezpieczeń. Dopeł-
nieniem jest łączność: zarówno z pasażerami
(przez system interkomów i nagłośnienie),
jak i z pracownikami kolejowymi i służbami
porządkowymi.
ŚRODKI
ŁĄCZNOŚCI
W sytuacji zagrożenia kluczowe znacze-
nie ma koordynacja działania wszystkich
służb zaangażowanych w akcję ratunkową.
Najczęściej są to: Pogotowie Ratunkowe,
Straż Ochrony Kolei, Policja, Państwowa
Straż Pożarna, pogotowie energetyczne
PKP Energetyka.
W Polsce nie istnieje jeden, wspólny system
łączności radiowej. Każda służba posiada
własną sieć łączności, pracującą na wydzielo-
nych częstotliwościach, i nie ma możliwości
współpracy z innymi.
W Europie standardem jest system TETRA,
zalecany wszystkim krajom członkowskim.
Jego działanie można porównać do sieci te-
lefonii komórkowej, dodatkowowyposażonej
w zaawansowane mechanizmy bezpieczeń-
stwa: kontrolę dostępu, szyfrowanie transmisji
głosu i danych. Na co dzień każda ze służb
ma dostęp wyłącznie do swojego segmentu
sieci, niema więc obawy, że korespondencja,
prowadzona na przykład przez policjantów,
zostanie podsłuchana przez pracowników
innych służb. W sytuacji zagrożenia opera-
tor systemu może błyskawicznie stworzyć
doraźną grupę stacji (terminali radiowych),
należących do różnych służb, umożliwiając
im łączność między sobą. Dzięki temu po-
licjanci, funkcjonariusze SOK, strażacy, ra-
townicy medyczni, pracownicy pogotowia
energetycznego i gazowego mogliby mieć
bezpośrednią łączność ze stanowiskiem do-
wodzenia, cowprost przekłada się na szybkość
KZA
EXPRESS
28
kolej i technologie
